សមុច្ឆេទ
👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. ) ការកាត់ដាច់ស្រឡះ, ការកាត់ផ្ដាច់, ការផ្ដាច់ផ្ដិល; ការរំលាង; ការកម្ចាត់បង់ ។ សមុច្ឆេទក្ខ័យ ឬ –ក្ស័យ (–ទ័ក–) ដំណើរអស់អាយុព្រោះអកុសលកម្មឬព្រោះរោគមកផ្ដាច់ ។ សមុច្ឆេទប្បហាន ឬ –ប្រហាន (–ទ័ប-ប៉ៈឬប្រៈ–) ការលះកិលេសបានដោយដាច់ខាត
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះអរហន្ដលះកិលេសដោយសមុច្ឆេទប្បហាន ( ព. ពុ. ) ។
សមុច្ឆេទមរណៈ (–ទៈមៈរៈណៈ ) សេចក្ដីស្លាប់ព្រោះអកុសលកម្មឬព្រោះរោគមកផ្ដាច់ជីវិត ។ សមុច្ឆេទវិរតិ (–ទៈវិរៈតិ ) ការវៀរលែងចាកទោសដោយដាច់ខាត ( ការវៀររបស់ព្រះអរហន្ដ ) ។ ល ។
ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត