តើពាក្យ «សរណៈ» មានន័យដូចម្ដេច ?

សរណៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. សរណ; សំ. ឝរណ ) ទីរឭក, ការរឭកដល់; ទីពឹង, ពំនាក់, ទីអាង, ទីជ្រកអាស្រ័យ; ផ្ទះ, លំនៅ; គ្រឿងការពារ គ្រឿងគ្រប់គ្រងរក្សា; ព្រះនិព្វាន ។ សរណក្ខ័យ ឬ –ក្ស័យ ដំណើរអស់ទីពឹង, អស់ទីពំនាក់ ។ សរណគមន៍ ( –គំ ) ការពោលពាក្យប្ដេជ្ញាយកព្រះពុទ្ធព្រះធម៌ព្រះសង្ឃជាទីរឭកឬជាទីពឹង ( ព. ពុ. ) ។ សរណត្រ័យ ប្រជុំបីនៃសរណៈ គឺព្រះពុទ្ធ, ព្រះធម៌, ព្រះសង្ឃ ( ព. ពុ. ) ។ តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ថា ប្រជុំបីនៃសរណៈ គឺព្រះព្រហ្ម, ព្រះសិវៈ, ព្រះវិស្ណុ, ( ម. ព. ត្រៃសរណៈ ផង ) ។ សរណទាន ការឲ្យសរណគមន៍ ( ព. ពុ. ) ។ សរណទាយក ( –យក់ ) អ្នកឲ្យសរណគមន៍ ( ព. ពុ. ) ។ អ្នកឲ្យទីពំនាក់, អ្នកឲ្យទីពឹង ( បើស្ត្រីជា សរណទាយិកា ) ។ សរណធម៌ ធម៌ដែលជាទីពឹង ( ធម៌ជាកុសល ) ។ សរណភេទ ដំណើរដាច់ទីពឹង ។ ល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត