តើពាក្យ «សម្ភិន្ន» មានន័យដូចម្ដេច ?

សម្ភិន្ន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. ) បែកឬធ្លាយហើយ; ដែលបែកឬធ្លាយហើយ; ដែលបែកបាក់គ្នា ( ព. កា. )
ឧទាហរណ៍៖ ញាតិមិត្រសម្ភិន្ន ព្រោះការទាក់ទិន ដោយក្ដីប្រកាន់ ថាមានតែអញ ទើបពេញសំខាន់ ចិត្តនឹកក្រណាន់ មិនព្រមស្រួលស្រប ។

                   បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. ស័ម-ភិន-នៈ, ដូចជា សម្ភិន្នញាតិ ញាតិដែលបែកគ្នា, ដែលកើតឈ្លោះប្រកែកបែកបាក់គ្នា។ សម្ភិន្នវង្ស វង្ស, ត្រកូលដែលបែកគ្នា ។ ល ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( សំ. បា. ) បែកឬធ្លាយហើយ; ដែលបែកឬធ្លាយហើយ; ដែលបែកបាក់គ្នា ( ព. កា. ) ។
ឧទាហរណ៍៖ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. ស័ម-ភិន-នៈ, ដូចជា សម្ភិន្នញាតិ ញាតិដែលបែកគ្នា, ដែលកើតឈ្លោះប្រកែកបែកបាក់គ្នា។ សម្ភិន្នវង្ស វង្ស, ត្រកូលដែលបែកគ្នា ។ ល ។

                 បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. ស័ម-ភិន-នៈ, ដូចជា សម្ភិន្នញាតិ ញាតិដែលបែកគ្នា, ដែលកើតឈ្លោះប្រកែកបែកបាក់គ្នា។ សម្ភិន្នវង្ស វង្ស, ត្រកូលដែលបែកគ្នា ។ ល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត